Czy moje dziecko ma dysleksję?

Na czym polega dysleksja?

Objawy dysleksji mogą obejmować:

• Trudności w czytaniu, w tym powolne czytanie, mylenie liter, słów i zdań, omijanie lub pomijanie fragmentów tekstu, utrata zainteresowania czytaniem
• Trudności w pisaniu, w tym błędy ortograficzne, interpunkcyjne, gramatyczne, nieprawidłowa wielkość liter, trudności z formułowaniem i organizowaniem myśli na piśmie
• Trudności w rozumieniu tekstu czytanego lub słuchanego, w tym potrzeba wielokrotnego czytania, problemy z zrozumieniem pojęć, problem ze skojarzeniem czytanego z własnymi doświadczeniami, problemy z pamięcią długotrwałą
• Trudności w wymawianiu słów, w tym problemy z artykulacją, trudności z wymową dźwięków, zamiana dźwięków
• Trudności z matematyką, w tym trudności z zapamiętywaniem faktów matematycznych, problem z rozumieniem i zastosowaniem matematycznych reguł i wzorów
• Trudności w koncentracji i skupieniu, w tym problemy z utrzymaniem uwagi, zaburzenia uwagi, problem z planowaniem i organizowaniem czasu.

Warto jednak pamiętać, że objawy te mogą mieć różną intensywność u różnych osób i nie oznaczają jednoznacznie obecności dysleksji. Jeśli podejrzewasz, że ty lub ktoś z twoich bliskich może mieć dysleksję, warto skonsultować się z odpowiednim specjalistą, np. psychologiem, pedagogiem, logopedą czy neurologiem, który może postawić diagnozę i zalecić odpowiednie formy pomocy i terapii.

Jakie są przyczyny dysleksji?

Przyczyny dysleksji nie są do końca poznane i zrozumiane, ale badania sugerują, że jest to złożone zaburzenie, które ma podłoże genetyczne i wynika z interakcji wielu czynników.

Jednym z czynników ryzyka jest dziedziczność. Badania wykazały, że dzieci, których rodzice cierpieli na dysleksję, są bardziej narażone na to zaburzenie.

Innym czynnikiem ryzyka jest opóźnienie w rozwoju językowym. Jeśli dziecko nie nabywa umiejętności językowych w takim samym tempie jak rówieśnicy, może to wpłynąć na jego umiejętność czytania i pisania w późniejszym okresie.

Istnieją również teorie sugerujące, że zaburzenie to może być spowodowane nieprawidłowościami w pracy mózgu, takimi jak trudności w przetwarzaniu informacji wzrokowych lub słuchowych, które są niezbędne do czytania i pisania.

Naukowcy badają również wpływ czynników środowiskowych, takich jak niedobór witamin, toksyny środowiskowe, czy stres matki w ciąży, na ryzyko rozwoju dysleksji, ale wyniki tych badań są nadal niejednoznaczne.

W każdym przypadku dysleksja jest skomplikowanym zaburzeniem, które wymaga indywidualnego podejścia i wieloaspektowej diagnostyki, aby zrozumieć jej przyczyny i dostosować odpowiednie leczenie.

Kto może zdiagnozować, czy dziecko ma dysleksję?

Diagnoza dysleksji u dziecka zwykle jest dokonywana przez specjalistów, takich jak psycholog, pedagog, logopeda, neuropsycholog lub lekarz neurolog. W Polsce diagnozę taką najczęściej stawia się na podstawie wyników testów psychometrycznych, takich jak testy inteligencji, testy czytania, pisania, ortografii oraz rozumienia tekstu. Testy te są przeprowadzane przez wykwalifikowanych specjalistów, którzy w oparciu o wyniki testów oraz obserwacje zachowań dziecka są w stanie postawić diagnozę dysleksji. Warto jednak pamiętać, że diagnoza ta powinna być zawsze wieloaspektowa i powinna uwzględniać także rozmowy z rodzicami oraz nauczycielami, którzy znają dziecko najlepiej.

Zaświadczenie o dysleksji

Zdobyć zaświadczenie o dysleksji można po przeprowadzeniu diagnostyki, która zwykle odbywa się w placówkach specjalistycznych, takich jak poradnie psychologiczno-pedagogiczne, poradnie logopedyczne, poradnie dla dzieci z zaburzeniami rozwoju oraz gabinetach prywatnych specjalistów. W celu przeprowadzenia diagnostyki warto skontaktować się z jedną z tych placówek i umówić się na spotkanie z odpowiednim specjalistą, który przeprowadzi badania i oceni, czy u dziecka występują objawy dysleksji.

Jeśli diagnoza się potwierdzi, specjalista może wystawić zaświadczenie o dysleksji, które jest dokumentem potwierdzającym istnienie u dziecka tego zaburzenia. Zaświadczenie takie można wykorzystać np. w szkole, aby uzyskać dodatkowe wsparcie dla dziecka, takie jak korepetycje, dostęp do pomocy dydaktycznych, przedłużenie czasu na napisanie testu lub egzaminu, czy inne specjalne warunki edukacyjne. Zaświadczenie o dysleksji może się również przydać w przypadku ubiegania się o dodatkowe środki finansowe lub dofinansowanie lekcji korekcyjnych.

Czy dysleksję się leczy?

Leczenie dysleksji zależy od indywidualnych potrzeb i objawów pacjenta, a także od stopnia zaawansowania choroby. Poniżej przedstawiamy kilka metod terapii stosowanych w leczeniu dysleksji:

1. Terapia pedagogiczna – skupia się na nauce czytania i pisania poprzez indywidualne podejście do każdego pacjenta, w zależności od jego potrzeb i możliwości. Metoda ta opiera się na różnorodnych ćwiczeniach, które poprawiają funkcjonowanie mózgu w obszarach odpowiedzialnych za czytanie, pisania i rozumienie tekstu.
2. Terapia logopedyczna – skupia się na poprawie wymowy, artykulacji oraz rozumieniu mowy. Metoda ta opiera się na różnego rodzaju ćwiczeniach i zabawach, które pomagają rozwijać zdolności językowe.
3. Terapia behawioralna – skupia się na modyfikowaniu zachowań pacjenta, poprzez stosowanie różnego rodzaju ćwiczeń, które mają na celu zwiększenie koncentracji, uwagi i poprawienie pamięci.
4. Terapia farmakologiczna – polega na podawaniu leków, które mają wpływ na pracę mózgu, np. leków psychostymulujących.

Warto zaznaczyć, że leczenie dysleksji jest procesem długotrwałym i wymaga czasu, cierpliwości i systematycznej pracy zarówno ze strony pacjenta, jak i terapeutów. Istotne jest również wsparcie ze strony rodziny i otoczenia, które mogą pomóc w motywacji i utrzymaniu motywacji do leczenia.

Zobacz jeszcze:

foto: canva