Skuteczna motywacja pacjenta do dbania o domową higienę jamy ustnej jest głównym celem i ważnym aspektem relacji dentysta-pacjent. Inne działania, jak zabiegi z zakresu leczenia czy profilaktyki profesjonalnej w gabinecie, są znacznie łatwiejsze i przyjemniejsze, kiedy pacjent jest świadomy dlaczego powinien robić regularne przeglądy i jak próchnica wpływa na zdrowie całego organizmu.
Zauważyć należy, że dzieci, szczególnie te małe nie do końca rozumieją po co tak naprawdę myją zęby i dlaczego codzienna higiena jamy ustnej jest tak ważna. I nie ma w tym nic dziwnego. Ich zdolności poznawcze dopiero się rozwijają, mają prawo nie chcieć wykonać tej czynności kiedy same nie widzą przykładu rodzica lub czynność ta dla nich nie należy do przyjemnych. Przyczyn niechęci dziecka do porannego i wieczornego mycia zębów należy więc upatrywać się przede wszystkim w braku przykładu jaki dają rodzice w domu oraz w negatywnych doświadczeniach czy to w gabinecie stomatologiczny, czy w domu – np. ból.
Dlaczego dziecko nie chce myć zębów – poznaj przyczyny
Co więc powinien zrobić rodzic, gdy podopieczny nie chce myć zębów, a wszelkie próby zachęty nie działają? Przede wszystkim należałoby postarać się znaleźć przyczynę tej niechęci. Poniżej przedstawiamy przykładowe pytania dla opiekunów, które pomogą znaleźć przyczynę:
- Czy szczotkowanie zębów dziecka przez rodzica nie jest zbyt niedelikatne?
- Czy główka szczoteczki nie jest zbyt duża?
- Czy lęk przed dentystą rodzica jest przenoszony w rozmowach w domu również na dzieci?
- Czy rodzic pokazuje też sam dziecku jak myje zęby?
- Czy mycie wieczorne zębów nie jest wykonywane zbyt późno? (np. dziecko jest bardzo śpiące)
- Czy opiekun tłumaczy dziecku zasadność mycia zębów?
- Czy dziecko jest straszone dentystą, jeśli nie będzie dbało o higienę jamy ustnej?
- Czy rodzic pozwolił wybrać dziecku samodzielnie pastę i szczoteczkę?
- Czy opiekunowie praktykują wspólne, wieczorne mycie zębów?
To tylko niektóre z pytań, na które rodzice powinni udzielić sobie odpowiedzi. Często protest przed wieczornym szczotkowaniem wcale nie wynika z niechęci dziecka, ale na przykład pora, w której zabieramy malucha do łazienki jest na tyle późna, że zmęczenie bierze górę. Warto zaplanować w codziennych aktywnościach konkretną godzinę, na przykład 30 minut przed planowanym pójściem spać. Dziecko wiedząc i znając porę, będzie świadome, że taka czynność odbywa się zawsze o tej samej porze, daje to większe poczucie bezpieczeństwa i mniejszy element zaskoczenia.
Daj dobry przykład
Kolejną ważną kwestią jest dawanie dobrego przykładu przez domowników. Dziecko uczy się zachowań od opiekunów, pokazujmy więc, że jest to czynność, która jest znana wszystkim domownikom i jest przyjemnym 3 minutowym dbaniem o zdrowe i piękne ząbki.
Pokazujmy dziecku jego ząbki w lusterku, wykorzystajmy zabawki i kolorowe gadżety dostępne w każdej drogerii. Kolory i bohaterowie bajek, też z pewnością sprawią, że mycie zębów stanie się przyjemniejsze.
Dlaczego domowa higiena jamy ustnej jest tak istotna u dzieci, które dopiero kształtują swoje nawyki? Bezsprzecznie okres dzieciństwa jest kluczowy i w największym stopniu wpływa na nastawienie do dbania o siebie i dobre nawyki w przyszłości. Jeśli od dziecka pociecha kojarzy mycie zębów z przykrym obowiązkiem, a wizytę u stomatologia jak drogę przez mękę i ból – z pewnością w dorosłości również takie nastawienie będzie się utrzymywało.
Leczenie zębów mlecznych u dzieci jest konieczne, ponieważ bakterie próchnicowe migrują na sąsiednie zęby, w tym stałe, powodując stany zapalne, ból, dyskomfort, a niekiedy poważne powikłania ogólnoustrojowe. Ponieważ aspekt zdrowotny dziecka jest najważniejszy dla każdego rodzica, w razie potrzeby niezwłocznie trzeba takie leczenie podjąć. Istnieje obecnie wiele metod znieczulenia, od miejscowego komputerowego i zupełnie bezbolesnego, po sedację wziewną (gaz rozweselający) czy narkozę (znieczulenie ogólne). Warto skonsultować z dentystą każdą opcję, aby stany bakteryjne i obszerne ubytki próchnicowe nie wpłynęły na prawidłowy rozwój uzębienia i zdrowia pociechy.
autor: Katarzyna Borkowska
