Złość na dziecko – jak radzić sobie ze złymi emocjami?

Agresja i złość na dziecko to bardzo trudny temat, a nawet temat tabu. Jeśli przyznamy publicznie do tego, że nasze dziecko czasem wyprowadza nas z równowagi, możemy zostać bezpodstawnie oskarżone o bycie złą mamą. Tymczasem człowiek ma prawo do każdych emocji, nawet tych negatywnych – trzeba tylko nauczyć się sobie z nimi radzić. Jak?

1. Weź głęboki oddech
   Oddychaj głęboko i świadomie. Przedłużaj wdech: policz do dziesięciu, postaraj się o skupienie. Musisz zdać sobie sprawę, że denerwujesz się za bardzo i możesz przekroczyć granicę. Przecież wcale tego nie chcesz. To bardzo trudna chwila, ale czas, który dajesz sobie na opanowanie, jest bezcenny.
2. Porozmawiaj ze sobą
   Czy to, co robisz (krzyczysz, chcesz uderzyć, bijesz), jest konieczne? Czy osiągniesz to, co chcesz osiągnąć? Chwyć się myśli: „Kocham moje dziecko i nie chcę wyrządzić mu krzywdy”. Powód sporu z perspektywy czasu pewnie wyda Ci się zupełnie nieważny, ale twoje dziecko zapamięta ten moment jako traumatyczny.
3. Zmień scenografię
   Wyjdź do innego pomieszczenia, na zewnątrz, zamknij oczy: zerwij kontakt wizualny z przestrzenią, w której doświadczasz skrajnych emocji. Fizycznie oddziel swoją złość od sytuacji, która ja wywołała.
4. Bądź szczery
   Powiedz dziecku, że jesteś zły, zdenerwowany, a za twoje wzburzenie odpowiadają silne emocje. Dziecko powinno mieć świadomość tego, co i dlaczego przeżywasz, także jeśli jest małe. Niech widzi, że starasz się poradzić sobie z negatywnymi emocjami, próbujesz znaleźć rozwiązanie – z czasem nauczy się naśladować Ciebie wtedy, kiedy samo ich doświadczy. Jeśli będziesz działać impulsywnie, agresywnie – ono także będzie tak reagować.
5. Daj sobie czas
   Jeśli tylko możesz, powiedz dziecku: „Teraz jestem zły, porozmawiamy o tym wieczorem”. W tym czasie ochłoniesz i nabierzesz perspektywy.
6. Odreaguj
   Idź pobiegać, odkurz mieszkanie albo pozmywaj naczynia. Daj upust swoim emocjom, ale skanalizuj je w pożyteczny i nieagresywny sposób.
7. Poproś o pomoc
   Opowiedz bliskiej osobie o tej sytuacji. Szukaj wsparcia, poproś o pomoc partnera, dziadków, koleżankę. Rozmowa pomoże dać ujście emocjom lub nawet przyniesie rozwiązanie problemu.
8. Ustal plan
   Jeżeli twoje dziecko jest wystarczająco duże, spróbuj ustalić z nim, co wspólnie zrobicie, żeby nie dopuścić do podobnej sytuacji w przyszłości, a jeśli do niej dojdzie: jak się wtedy zachowacie. Trzymaj się tego.
9. Otwórz się na siebie
   Kiedy ochłoniesz, przyjrzyj się sobie i zastanów: dlaczego tak reagujesz? Czy dziecko zrobiło coś naprawdę strasznego? A może jesteś czymś zmęczony, przytłaczają cię problemy w pracy? Czy dzieje się w twoim życiu coś, co sprawia, że jesteś w słabszej kondycji psychicznej? Pamiętaj! Nie jest łatwo wejść w posiadanie dużych zasobów cierpliwości od zaraz; wynikają one z przede wszystkim z dobrego stanu psychofizycznego. Jeśli jesteś zmęczony, zestresowany, doświadczasz negatywnych emocji w związku z pracą czy relacją z partnerem, w naturalny sposób jesteś bardziej podatny na złość i agresję, a twoje podminowanie udziela się bliskim. Zwrócenie się przeciwko dziecku może także wynikać z sytuacji, w której poświęcasz mu całe swoje życie i nie masz chwili dla siebie; łatwo wówczas popaść we frustrację. Źródłem cierpliwości jest miedzy innymi codzienna troska o siebie: sen, wypoczynek, ruch, dobre odżywianie, samorealizacja i pielęgnowanie relacji z innymi ludźmi.
   Powodzenia!

autor: Agnieszka Siedler – Psycholog z Poradni Medsolver. Specjalizuje się w pracy z dziećmi przejawiającymi trudności emocjonalne o wielorakim podłożu, w szczególności z dziećmi z autyzmem oraz Zespołem Aspergera, oraz ich rodzicami. Pracuje w Centrum Diagnozy i Terapii Autyzmu Navicula, gdzie zajmuje się diagnostyką psychologiczną, terapią indywidualną, zajęciami grupowymi z Treningu Umiejętności Społecznych oraz prowadzi szkolenia dla rodziców.
foto: pixabay.com

-Reklama-