Żyjemy w czasach kiedy znajomość języka obcego jest na wagę złota. Pojawia się jednak w naszych głowach mnóstwo pytań, na które nie potrafimy odpowiedzieć, a co za tym idzie – kierujemy się stereotypami stworzonymi przez pokolenia i przekazujemy je dalej.
Mit nr 1 – NAJLEPIEJ ZACZĄĆ NAUKĘ DZIECKA, KIEDY IDZIE DO PRZEDSZKOLA
Nie ma książkowo oznaczonego wieku, kiedy najlepiej zacząć uczyć dziecko języka obcego, ale z doświadczenia i obserwacji rodzin, w których rodzice są różnych narodowości, można powiedzieć, że im wcześniej tym lepiej. Mózg dziecka, które przychodzi na świat jest nastawiony na przyswojenie języka. Dlaczego? Ponieważ dzieci traktują język jako NARZĘDZIE KOMUNIKACJI bez którego nie odnajdą się w otaczającym ich świecie. Od samych narodzin dziecko koduje dźwięki, przez co rozróżnia głos mamy od sąsiadki. Co więcej, rozróżnia również ton głosu lub muzykę, co możemy zauważyć wtedy, kiedy się uśmiecha lub smuci.
Mit nr 2 – NAUKA JĘZYKA OD URODZENIA BĘDZIE POWODOWAŁA, ŻE DZIECKO BĘDZIE MYLIĆ JĘZYKI W PRZYSZŁOŚCI.
Dziecko jest obdarowane przez naturę w umiejętność, która pozwala mu uczyć się nawet 5 języków jednocześnie. Nie ma mowy o myleniu języków w przyszłości. Dziecko kodem odpowiada na kod. Trzeba jednak pamiętać, że u najmłodszych dzieci zdarzają się zdania typu: „Where is my miś?” lub „ Gdzie jest granny?” co nie oznacza, że one mylą języki, ale są w trakcie nauki i szukają odpowiedników w innym języku jeśli np. babcia czyli granny- słówko w języku polskim było rzadziej używane w codziennych konwersacjach i nie zostało zapisane w pamięci stałej. Z czasem to zanika i dziecko nie używa np. polskich wyrazów w angielskich zdaniach.
Mit nr 3 – TYLKO DZIECI RODZICÓW RÓŻNYCH NARODOWOŚCI MOGĄ BYĆ EFEKTYWNIE UCZONE JĘZYKA OD MAŁEGO.
Kiedyś spotkałam się z opinią, że tylko dzieci, których rodzice są różnych narodowości mogą być uczone języka od wczesnego dzieciństwa. Nie wiem z czego ona wynikała – czy rodzic chciał znaleźć usprawiedliwienie, że poświęca zbyt dużej uwagi i czasu własnemu dziecku, czy wynikało to ze strachu przed niepoprawnym nauczeniem dziecka wymowy w języku obcym. Dzisiejszy świat daje rodzicom szanse, aby wzięli los językowy swojego dziecka w swoje ręce. Każda mama i tata posiada niesamowity potencjał, który jeśli tylko chcą i są tego świadomi, mogą wykorzystać. Przyszłość naszego dziecka zależy od nas. Nasze nastawienie do życia, sposób zachowania, styl mówienia są naśladowane podświadomie przez dzieci. Jeżeli od najmłodszych lat Twoje dziecko będzie zanurzone w języku, na pewno nie straci motywacji podczas nauki języka w szkole.
Mit nr 4 – NAUCZYCIEL JEST JEDYNĄ KOMPETENTNĄ OSOBĄ, KTÓRA MOŻE NAUCZYĆ TWOJE DZIECKO JĘZYKA OBCEGO
Wiele rzeczy wykonujemy nie mając DYPLOMÓW np. gotujemy, naprawiamy pralki, gramy w piłkę czy zszywamy rozdarte spodnie. Nie musisz mieć dyplomu z kursu czy uniwersytetu, wystarczy, że chcesz i możesz uczyć się razem z dzieckiem. To takie proste, ale… Pojawiają się obawy, że sami ucząc nasze dzieci nauczymy ich źle.
Jeśli jesteście pewni, że nie dacie rady- to macie racje, ale jeśli myślicie, że możecie dać radę to też macie racje. Podstawa to – NASTAWIENIE. Nikt nie jest w stanie zmienić ani waszego nastawienia, ani waszych myśli. Ludzie podróżują na księżyc, zdobywają najwyższe szczyty górskie, bo wierzą, że się uda. Jeśli masz ochotę zmienić świat swojego dziecka, aby zapewnić mu lepszą przyszłość, uchronić przed strachem przed mówieniem oraz da mu pewność siebie to jesteś w stanie to zrobić. Określcie cele, aby być świadomi, dlaczego podjęliście to wyzwanie i ściągnijcie dobry słownik z wymową na telefon, którego użyjecie, kiedy nie będziecie pewni jak wypowiedzieć dane słówko. To takie proste.
Mit nr 5 – JAKO DOROŚLI JESTEŚMY W STANIE LEPIEJ NAUCZYĆ SIĘ JĘZYKA
Nastolatek idący do liceum jest w stanie zdać maturę z języka angielskiego nawet jeśli wcześniej uczył się innego języka. Dlaczego? Ponieważ, jego mózg pracuje bardziej analitycznie, czyli potrafi nauczyć się reguł, aby później ich użyć nie tylko w mowie, ale również w piśmie. Osoba dorosła zna siebie i zna metody, które jej najbardziej odpowiadają przy uczeniu się. Samoświadomość tego co się robi i motywacja, która pomaga nam wytrwać w naszych działaniach pomaga opanować język szybciej niż małemu dziecku. Dzieci nabywają język holistycznie czyli przyswajają zwroty i wyrazy, które są używane w codziennej konwersacji. Język dziecka musi być przystosowany do świata, w którym żyją.
Mit nr 6 – NAUKA DRUGIEGO JĘZYKA OD WCZESNEGO DZIECIŃSTWA POWODUJE OPÓŹNIENIE MOWY U DZIECKA?
Nauka drugiego języka nie powoduje opóźnienia w mowie. Każde dziecko jest inne i nie powinniśmy porównywać tej umiejętności. Rozwój mowy dziecka jest uwarunkowany wieloma czynnikami tj: z funkcjonowaniem ośrodkowego układu nerwowego, budowy narządów słuchu i mowy oraz środowiska, w którym dziecko jest wychowywane. Zaburzenia mowy mogą dotyczyć dzieci jednojęzycznych, jak i dwujęzycznych, ale przyczyny są zupełnie inne.
Mit nr 7 – NAUKA JĘZYKA OBCEGO ZABIERA DZIECKU BEZTROSKIE DZIECIŃSTWO.
Słyszeliście kiedyś stwierdzenie, że dzieci powinny mieć dzieciństwo, a nie uczyć się ciągle się uczyć? Po pierwsze dzieci się nie uczą języka, dzieci go przyswajają – to jest zasadnicza różnica. Dzieci szybko się nudzą. One chcą poznawać otaczający je świat, a nie siedzieć przy książeczkach. One uczą się całym sobą. Muszą coś dotknąć, przewrócić, poukładać, rozlać itd. Czasem trudno im się w ogóle skoncentrować na jakieś czynności i muszą mieć wiele razy coś powtórzone, aby zapamiętały. Dzieci chłoną język, bo są ciekawe świata i traktują go jako narzędzie do komunikacji. One chcą mówić – nic więcej. Natura wyposażyła dzieci w umiejętność uczenia się bez problemów. To właśnie PLASTYCZNOŚĆ MÓZGU dzieci sprawia, że chcą poznawać, nabywać i nie mówią „nie”. Z czasem dziecko robi się bardziej świadome tego co lubi, a czego nie, wie co warto robić, a czego nie, czyli pojawia się własne zdanie, które język traktuje już jako naukę, a nie jako przyjemność. Nasze mózgi – dorosłych też są plastyczne, ale sami możemy zauważyć jak ciężko zmienić nasze przyzwyczajenia, aby zacząć coś nowego. I tym właśnie różnimy się od dzieci.
Nauka języków obcych spędza sen z powiek każdemu. W szkole kojarzona jest z kartkówkami i testami, ponieważ to dla wielu do przyjemnych nie należy. To my- rodzice uczymy nasze dziecko jak żyć, szkoła ma tylko pomóc osiągnąć pewien poziom edukacji, ale to nie ona nauczy nasze dzieci życia i umiejętności radzenia sobie w nim. Jesteśmy dla naszych dzieci osobami, z których biorą przykład. Świat się zmienia i nasza świadomość nie może być taka sama jak 20 lat temu. Dziś tworzycie jutro – wasza jedna decyzja może zmienić świat waszego dziecka na lepszy.
Autorka artykułu – Agnieszka Andrys – jest autorką nowatorskiej metody nauczania języka angielskiego „Raczkuj z angielskim”. Metoda ta jest nie tylko bardzo skuteczna, ale też bezpłatna, bo nauczycielem jest rodzic. Podstawą do metody „raczkowania” jest książka”Mama i Franco”.
Książka do kupienia za pośrednictwem fanpage: www.facebook.com/raczkujzangielskim
Więcej o książce i innowacyjnej przeczytacie TUTAJ.
Na fanpage’u „Raczkuj z angielskim” czeka na Was codzienna dawka angielskiego serwowana przez Franco i jego mamę.
UWAGA, KONKURS!
Jeśli chcecie otrzymać książkę „Mama i Franco”, która pokaże Wam jak skutecznie nauczyć malucha języka obcego, napiszcie do nas na adres: [email protected]. W mailu odpowiedzcie na pytanie:
„Jakich języków Agnieszka Andrys uczy swojego synka Franco?”
5 pierwszych poprawnych odpowiedzi nagrodzimy książkami ” Mama i Franco”.
Konkurs trwa do wyczerpania puli nagród. Zwycięzców poinformujemy o wygraniu drogą mailową.
