Co to jest atrofia pochwy i kogo dotyka?
Atrofia pochwy czyli zanikowe (atroficzne) zapalenie pochwy to stopniowe zmniejszanie się grubości nabłonka ścian pochwy doprowadzające do jej zaniku. Przypadłość ta dotyka 1/3 kobiet w okresie okołomenopauzalnym, 1/2 w okresie pomenopauzalnym, jednak zdarza się także u kobiet młodszych, u których zaburzona jest gospodarka hormonalna, kobiet w okresie poporodowym, podczas długotrwałego karmienia piersią a także kobiet po terapii onkologicznej i operacjach pochwy. Jako główną przyczynę atrofii wskazuje się niedobór estrogenów. Właściwe stężenie tych hormonów pomaga w utrzymaniu prawidłowego dopływu krwi do tkanek pochwy, utrzymuje elastyczność jej ścian oraz pobudza produkcje naturalnych substancji nawilżających. Dodatkowo chronią pochwę przed zakażeniami bakteryjnymi. Gdy ilość estrogenów ulega obniżeniu, zmniejszeniu ulega liczba komórek tworzących błonę śluzową pochwy, a także zmniejsza się poziom nawilżenia jej ścian. Powoduje to, że nabłonek staje się coraz cieńszy, pochwa skraca się i zwęża i dodatkowo stwarza środowisko dla rozwoju szkodliwych bakterii. Skutki obniżonego poziomu estrogenów widoczne są w okresie około- i pomenopauzalnym u 75% kobiet u których powodują obniżenie jakość ich życia. Zanik pochwy może być również wynikiem zmniejszenia się lub zahamowania wydzielania estrogenów po operacji usunięcia jajników, uszkodzeniu jajników poprzez radio-i chemioterapię, czy palenia papierosów. Atrofia pochwy może być także skutkiem ubocznym stosowania leków anty-estrogenowych stosowanych np. w leczeniu osteoporozy czy depresji. Objawami atrofii poza obniżeniem jakości życia są suchość pochwy (27-55% kobiet), bolesne stosunki płciowe i związany z tym spadek jakości życia seksualnego lub lęk przed współżyciem (44-80%), podrażnienie, świąd i pieczenie sromu i pochwy (około 18%) oraz nieprawidłowa wydzielina z pochwy (11%) a także skłonność do tworzenia się wybroczyn i nadżerek nabłonka, nawet przy najmniejszym urazie pochwy, ból i uczucie pieczenia przy chodzeniu, dolegliwości ze strony układu moczowego (silne parcie na pęcherz, ból podczas oddawania moczu). Na uwagę zasługuje fakt, że objawy te są bardziej nasilone u kobiet chorych na cukrzyce i kobiet bardzo szczupłych – kobiety z niską masą ciała mają bowiem obniżone stężenie estrogenów we krwi.
Jak leczy się atrofię pochwy?
Leczenie atrofii w głównej mierze polega na uzupełnieniu niedoboru estrogenów dzięki hormonalnej terapii zastępczej. Jest jednak grupa kobiet z przeciwwskazaniami do takiego leczenia lub kobiety, u których terapia hormonalna nie daje oczekiwanych rezultatów. Decyzja o podjęciu leczenia hormonalną terapią zastępczą musi iść w parze z dokładnymi badaniami oraz wywiadem rodzinnym. Pomimo stosowania HTZ 40% kobiet nadal cierpi z powodu suchości pochwy, dlatego też u tych kobiet jak również u pań nie stosujących HTZ skutecznym rozwiązaniem jest miejscowe stosowanie substancji o właściwościach regeneracyjnych i nawilżających. Taką substancją jest kwas hialuronowy dostępny w postaci globulek.
Zanikowe (atroficzne) zapalenie pochwy, będące następstwem obniżenia stężenia estrogenów w ciele kobiety zwłaszcza w okresie klimakterium i senium jest przyczyną wielu przykrych dolegliwości głównie ze strony układu moczowo- płciowego. Dyskomfort z nich wynikający obniża jakość życia kobiety. Wiedza na temat możliwości wystąpienia tej przykrej dolegliwości, znajomość objawów a także metod radzenia sobie z atrofią daje kobiecie możliwość szybkiej reakcji w przypadku jej pojawienia się i cieszenie się pełnią życia w tym nowym dla niej okresie.
Mat. prasowe
 pochwy.){kind=link}