„Za mamusię, za tatusia, za babcię…” – osoby starsze dobrze pamiętają tę metodę karmienia tak zwanych „Tadków-niejadków”. Grymaszące nad jedzeniem dzieci spędzały nieraz godzinę, bo rodzice uważali, że dziecko jedzące zbyt małą ilość pokarmu będzie głodne. Nic bardziej mylnego.