Pierwszy rzut oka na taki wizerunek pozwala nam przekonać się o wyglądzie twarzy danej osoby – albo kilku osób. Przy nieco dłuższym spojrzeniu dostrzegamy wiek, mniej lub bardziej charakterystyczny strój (albo przebranie!), czasem też jakiś rekwizyt. Niekiedy dowiadujemy się z obrazu czegoś na temat zawodu lub zainteresowań danej osoby. Zabawa w detektywa pozwala odkryć w prostym z pozoru portrecie niemało informacji o uwiecznionej na nim osobie!
A z drugiej strony – portreciści wykorzystują ogromne bogactwo środków wyrazu. Sięgają po zróżnicowane techniki. Do najpopularniejszych należy rysunek ołówkiem, kredką, pastelami lub węglem, a także malarstwo olejne, akwarelowe, akrylowe… Artyści rozmaicie sytuują swojego modela – na prost, czyli en face, z boku czyli z profilu, albo w pół drogi, czyli z półprofilu. Na odbiór postaci ma wpływ też tło, niekiedy bardzo wiele mówiące.
Jeszcze więcej aspektów portretu warto poznać, uważnie przyglądając się pracom krakowskiej portrecistki, Eugenii Halban (1901-1978).
Scenariusz zajęć opartych na jej rysunkach i obrazach wraz z kompletem reprodukcji dostępny jest do nieodpłatnego wykorzystania tu:
autor: Paweł Kaliński
foto: Olga Łosiak-Krypiak
